Slagkracht - Brieven aan zakelijk leiders

In Slagkracht, brieven aan zakelijk leiders, wordt er elke maand antwoord gegeven op een prangende vraag van een zakelijk leider, door een collega-zakelijk leider. Deze persoon geeft vervolgens met het stellen van een nieuwe vraag de pen door aan een inspirerende collega. We maken in deze reeks kennis met een verscheidenheid aan zakelijk leiders die op hun eigen manier invulling geven aan hun werk. Welke dilemma's spelen er binnen de beroepsgroep? En welke visies zijn er op die diverse thema's?

Margriet Colenbrander, zakelijk leider van Motel Mozaique in Rotterdam trapt de reeks af.

—

Beste Cultuur+Ondernemen,

Of ik mee wilde doen aan een nieuwe reeks voor en door zakelijk verantwoordelijken. Je stuurde deze vraag precies één week voordat Motel Mozaique plaats zou vinden, het festival waar ik sinds 1 oktober 2021 voor werk. Ik kreeg van jou wat extra bedenktijd, en besloot met liefde deze serie af te trappen.

Om ook maar gelijk te beginnen met een korte introductie. Mijn naam is Margriet Colenbrander, woon in Utrecht en ben zakelijk directeur bij Motel Mozaique in Rotterdam. Wij organiseren naast ons jaarlijkse multidisciplinaire festival in april, ook ruim 25 concerten in Rotterdam, Fabrique Mozaique (een 2-daags festival in de Rotterdamse haven) en zijn veel bezig met talentontwikkeling. Dit doen wij met een kernteam van 6 mensen die zich het jaar rond (part-time) bezig houden met duurzaamheid, programma, marketing & productie. Als organisatie bestaan wij ‘al’ zo’n 22 jaar, maar vervelen binnen deze organisatie is echt volstrekt onmogelijk. En ons vervelen, dat doen wij als zakelijk leiders nergens.

Eén van de vragen die aan mij werd voorgeschoteld, was ‘hoe blijf jij ook aan lange termijn denken, als er altijd zoveel gebeurt op de korte termijn?’, en daar moest ik dus aan denken toen ik het woord ‘vervelen’ typte. Want de verantwoordelijkheden en werkzaamheden als zakelijk leider verschillen overal, maar liggen ergens tussen de lunch boodschappen en de accountants controle en alles daar tussenin. Het valt mij ook niet altijd mee om te bedenken hoe je uit die dagelijkse realiteit komt.

Kort samengevat zou mijn antwoord zijn, doe dit niet alleen. Zeker als je het druk hebt, lijkt het als zonde van de tijd om na te denken over planningen, missie, visie en doelstellingen. Maar het werk wordt er op de lange termijn echt lastiger op als je dit niet scherp in beeld hebt. Om daar te komen, moet je proactief tijd nemen voor die lange termijn, die ruimte in je agenda verschijnt nooit vanzelf.

Niet alles alleen willen doen dus. Neem bijvoorbeeld het bestuur, en dan bedoel ik niet tijdens een technische bestuursvergadering. Mijn ervaring is dat als je het bestuur (of een paar leden), vraagt om eens mee te denken vanuit hun expertise, dit nagenoeg altijd hele waardevolle input oplevert. En net zo vaak vinden bestuursleden dit ook fijn en leuk om hun input te geven. Zij zitten in het bestuur, hebben net wat meer afstand tot de dagelijkse realiteit, maar wel bijna altijd hart voor de zaak. Maak daar dus soms een beetje extra gebruik van.

Ook vind ik ‘de toekomst’ of ‘lange termijn’ een leuk onderwerp voor aan de lunchtafel (komen die lunch boodschappen toch van pas). Het maakt voor mij niet uit of het een nieuw teamlid is, een programmeur of producent, regelmatig bespreken wat zij voor zich zien als toekomst, is écht leuk en nuttig. We praten dan bijvoorbeeld over mogelijke festival/concert locaties in de stad of maatschappelijke ontwikkelingen waar we wel of niet iets mee willen. Ik geloof erin dat het beter is wanneer plannen en ambities ontstaan vanuit het team in plaats van ergens ‘bovenin’ de organisatie. Wat mij betreft is je team het grootste kapitaal, en maken we met elkaar de mooiste programma's, festivals en concerten.

Wat vaak ook goed resultaat geeft, is een extern persoon vragen om het team over de lange termijn te bevragen. Dit is ontzettend fijn in aanloop naar het maken van (meerjaren)plannen en/of subsidieaanvragen. Vaak wel tot vervelens toe (maar wáárom is dat dan belangrijk dit te presenteren, en waarom moet dat publiek dan komen? en welk publiek?), maar vaak weet een extern persoon vaak net wat scherpere vragen te stellen. Bij dit soort processen moet ik vaak denken aan een sportschool. Je hebt er geen zin in, maar je komt er altijd beter en fitter uit.

En als ik mijn eigen persoonlijke lange termijn soms even niet weet, dan ga ik weer terug naar mijn jaarplanning. Naast dat daar de deadlines in staan als vergunnings- en fondsen deadlines, heb ik daar ook een kolom met wat ik zelf wil behalen dit jaar. Bijvoorbeeld mijn Rotterdamse netwerk vergroten, of het verder uitbouwen van onze Young Talents Club. Deze reminders heb ik ook vaak nodig om mijn agenda of to-do list te bepalen. Heeft dit geen succes? Dan bel ik mijn coach, zij weet mij precies de juiste vragen te stellen en zij helpt mij ook om behaalde successen in te zien en vanuit vertrouwen mijn beslissingen te nemen. Deze gesprekken verplichten mij om uit de dagelijkse realiteit te stappen, en weer opnieuw te bepalen wat mijn energie nodig heeft.

Dat Rotterdamse netwerk dus, tijdens de openingsborrel van ons festival ontmoette ik Jarmil Soe agnie, zakelijk leider van WORM. We aten beiden een vegetarische bitterbal en dat leek mij voldoende reden om aan hem het stokje over te geven, zo hoort dat immers met een kettingbrief. Ik ben nog vol op ontdekking in Rotterdam, maar WORM weet al langer mijn aandacht te pakken. Ruimte voor experiment (of zoals ze zelf zeggen maffe shit) en door te werken vanuit en met communities, dat vind ik een vernieuwde aanpak. Het kan bijna niet anders dan dat daar ook inspirerende mensen werken. Dan nu mijn vraag aan Jarmil:

Soms vind ik de balans tussen het behouden van je eigen koers vs. het voldoen aan wensen van financiers best een ingewikkelde puzzel. Als organisatie heb je je eigen waarden en maak je je eigen plannen. Hoe zorg jij ervoor je eigen koers te behouden, maar ook te voldoen aan de gestelde voorwaarden, dat is toch niet altijd 1-op-1 hetzelfde?

Ik kijk er naar uit jouw advies voor ons te lezen.

Groeten,

Margriet Colenbrander

—

Margriet Colenbrander (1987) is als zelfstandig ondernemer actief binnen de popmuziek en festivals. Na een aantal jaren voor het boekingskantoor Double Vee Concerts gewerkt te hebben, staan ook onder andere Le Guess Who? (Zakelijke coördinatie en MT lid), Into The Great Wide Open (programma productie) & ESNS (coördinatie Europese subsidies) op haar CV. Structureren en organiseren zit haar in het bloed, waarbij de inhoud en mensen altijd voorop staan. Daarnaast is Margriet bestuurslid van Stichting Freaky Dancing en penningmeester bij Stichting Studio Figur.