Ervaringsverhaal Bellen met … Halima el Ghamarti

Op donderdag 1 februari 2024 vond het derde bezoek van Zakelijk Leiders op Toer plaats bij het Bijlmer Parktheater in Amsterdam. Hier ontmoetten ze zakelijk directeur Jorien Waanders. Welke lessen deden de deelnemers op? En wat namen ze mee naar huis? We belden met Halima el Ghamarti, directeur-bestuurder van BOKS Jongerencultuurhuis in Utrecht, om te horen wat zij heeft meegenomen uit het bezoek.

De afgelopen maanden is een groep zakelijk verantwoordelijken op bezoek geweest bij drie gerenommeerde zakelijk leiders/directeuren uit de creatieve- en culturele sector. Bezoeken die hen inspireren in hun leiderschap, handvatten geven in het praktisch leiden van hun organisatie en hen helpen om zichzelf te positioneren in het veld.

Waarom doe je mee aan Zakelijk Leiders op Toer?

“De reden dat ik meedoe is omdat ik het interessant vond om uit mijn eigen bubbel in Utrecht ook in contact te komen met andere zakelijk leiders in het land. Normaliter kom ik hier minder snel aan toe. Dit programma faciliteert het: wie, waar, wanneer. Dat maakt het gewoon makkelijker om het dan in je agenda neer te zetten en het ook echt te doen. Het is een commitment: Ik geef me ervoor op, dus ik maak er tijd voor. Zo kan ik bij anderen kijken, geïnspireerd raken en kunnen we verhalen met elkaar delen.”

Op wat voor plek kwam je terecht?

“Het is een leuke combinatie van een theater waar je twee werelden aantreft, het park aan de ene kant met uitzicht op het water en aan de andere kant dat je richting een stedelijke wijk kijkt. Het is een hele fijne plek om daar binnen te komen: ontvangst met een mooie receptie, een kleurrijk café met Latijns Amerikaanse muziek [ten tijde van het bezoek]. Het was er heel gastvrij en kleurrijk: ik voelde me meteen thuis. Wat het Bijlmer Parktheater uitstraalt, wat het in het DNA heeft: ze hebben een wijkfunctie voor bewoners uit Zuidoost - van verschillende achtergronden - om die te dienen met een goed programma en ze altijd een warm en inclusief welkom te geven. Dat hebben wij hier [BOKS Jongerencultuurhuis] precies hetzelfde.

Wat is het grootste verschil tussen jullie werkplekken?

“Wij zijn niet perse een presenterende plek. Wij zijn geen theater. Wij zijn meer een makersplek waar jongeren bij elkaar komen, met hun talenten bezig zijn en deelnemen aan cultuur. Presentaties houden we kleinschalig op onze locatie of bij partners die ervoor ingericht zijn. Die jonge makers presenteren zeker van alles: ze maken films, podcasts, docu's en theaterstukken. Maar wij hebben niet zo’n publiekstaak als een theater, dat is wel een groot verschil. Dus zij programmeren echt allerlei stukken en zijn ook afhankelijk voor een deel van de inkomsten van bezoekers. Dat hebben wij hier niet. BOKS wordt gefinancierd vanuit de Cultuurnotagelden (Utrecht). Daarnaast vragen we veel projectfinanciering aan. Onze inkomsten komen daarom ook niet uit publieksbezoek zoals bij Bijlmer Parktheater. Ons programma is vaak gratis.”

Welke overeenkomsten zag je tussen jullie situaties?

“Ze zijn vooruitstrevend, activistisch, inclusief, cultuursensitief. Ze snappen waarvoor ze werken: wat de purpose is, wie ze zijn, wat ze doen en wat hun meerwaarde is. Ze weten goed waar ze ‘ja’ op moeten zeggen, en waar ‘nee’. Ze hebben daarin - denk ik - een unieke positie in Amsterdam.”

Welke overeenkomsten zag je tussen jullie zakelijk leiderschap?

“Dat is echt overkoepelend voor alle zakelijk leiders in de culturele sector: de generalistische pet die je op moet hebben. Je bent eigenlijk van alles: je bent van bedrijfsvoering, je bent van HR, je bent van financiën, je bent van de vloer, je bent van de uitvoering. Want als er ergens mensen niet kunnen zijn, dan werk je als directeur ook gewoon mee en dan ga je gewoon je handen gebruiken om iets op te bouwen. Tegelijkertijd is het dan ook de uitdaging om waakzaam te blijven op werkdruk en de balans tussen werk en privé. En de eenzaamheid binnen zo’n functie: want vaak heb je niet een gelijke, iemand met wie Je kunt sparren. Dus je bent wel vaak eenzaam In de functie.”

Wat is je het meest bijgebleven van het gesprek met Jorien?

Hoe Jorien zelf werkt: een zacht stuwende kracht. Ze maakt allerlei stappen, maar doet dit op een hele zachte, authentieke manier. Dat vind ik heel mooi. Dat past ook bij haar, hoe ze vertelt en hoe ze haar ervaring In de sector heeft opgedaan. En dat ze daardoor met het Bijlmer Parktheater stappen zet omtrent de toekomst. De wisselwerking tussen haar en Jolanda [Spoel, artistiek directeur van Bijlmerpark Theater] is interessant. Jorien lijkt wat meer achter de schermen aan het werk. Misschien voor sommigen wat minder zichtbaar. Jolanda lijkt wat meer de ambassadeur [op de voorgrond] en de visionair op artistiek-inhoudelijk vlak. Jorien is ook degene die de HR processen uitvoert, waarin ze aangeeft goed aan te voelen wat mensen nodig hebben. Iets waar ik ook erg van ben: zacht aanpak, hard op inhoud. Het is heel belangrijk als je iets communiceert dat je nadenkt over hoe je communiceert, dat bepaalt hoe de inhoud aankomt. Ook dat zie ik bij Jorien.”

Wat verraste je?

“Ik dacht dus dat ze heel veel ruimte hadden voor jonge makers. Die gun ik namelijk echt een plek als Bijlmerparktheater om in te maken, zeker makers met een bi-culturele achtergrond of een andere traject/verhaal die minder een podium krijgt. Ik denk dat Bijlmer Parktheater er juist is voor mensen die jarenlang niet de ruimte hebben gekregen die ze verdienen en te weinig waardering hebben gekregen. Dus wat mij verraste is dat ze een groot gedeelte van de tijd volgeboekt zijn. Dus zoveel flexibiliteit hebben ze helemaal niet. Ze zijn eigenlijk uit de voegen gegroeid. Daar was ik wel verbaasd over, omdat ik me er eerder niet in had verdiept en ik gewoon aannam dat dat wel hier kon. Daarom hebben ze - vind ik - ook echt meer ruimte nodig In de toekomst, zodat ze optimaal kunnen reageren op behoefte van jongere makers.”

Welke les neem je direct mee naar je eigen organisatie?

“Wat ik interessant vond, is dat je ruimtes niet alleen kan verhuren aan culturele makers maar ook aan partners voor randprogrammering. Dus als je [theater]productie over het thema grensoverschrijdend gedrag gaat, dan wil je dit groter maken: het thema aanzwengelen door met mensen te praten of partijen te praten waarbij het speelt. Dan kan je je ruimtes op een andere manier gebruiken, dus ook misschien meer financieel als verdienmodel gebruiken. Maar wel ten gunste van het stukje in het midden, namelijk dat stukje cultuur. Zo had ik het nog eens zelf helemaal niet bekeken. Ik had dit soort dingen nog helemaal niet aan elkaar gelinkt. Als je als jij zelf een programma hebt, wat je met je jonge makers wil doen, dat je daaromheen nog andere randprogrammering kan bedenken. Daardoor dien je meer doelen tegelijkertijd. Dat vond ik wel interessant, een andere invalshoek.”

Nog meer belletjes...

Ontwikkelprogramma

Slagkracht is het programma waar je als zakelijk verantwoordelijke handvatten krijgt aangereikt om je te ontwikkelen en te professionaliseren binnen de zakelijke kant van de culturele en creatieve sector. Met Slagkracht bieden we een online en offline platform waar je maandelijks aan een programma kunt deelnemen over uiteenlopende onderwerpen, waarmee je een stevige basis legt in je vak.