Oefening Aan de slag met je eigen verhaal

[Muziek]

Marieke van der Meer:

Als ik buiten loop valt me op dat veel mensen op dezelfde manier uit hun ogen kijken, beetje afgesloten. Dan denk ik bij mezelf: wat als het innerlijk van iedereen zichtbaar was, ieders gevoelswereld en ervaringen, historie. En vanuit die fascinatie wil ik graag sculpturen, figuratieve beelden maken van mensen, wezens waar het innerlijk zichtbaar is.

Een voorbeeld, ik ben de laatste jaren in de ban van mijn bekken. Mijn bekken is een plek voor mij waar ik veel spanning opsla, maar ook geweldige ontspanning kan ervaren juist. De afgelopen drie jaar ben ik vier keer zwanger geweest. Mijn dochtertje is nu één jaar oud. En ik voelde vanuit die ervaring dat ik graag en beeld, een sculptuur, wilde maken van mijn bekken van beton. Aan de linkerkant is mijn bekken daar misvormd, rauw, maar toch krachtig. En de rechterkant is meer intact. Op zo’n manier probeer ik het onzichtbare zichtbaar te maken.

Zo ontwerp ik ook wezens als beeldhouwer en die lijken op mensfiguren, maar ik speel altijd met de realiteit. Ik heb veel klassieke anatomie gestudeerd en vanuit die stevige basis kan en wil ik daar nu mee gaan spelen.

Sinds 2011 werk ik fulltime als beeldhouwer, heb ik sculpturen gemaakt over de hele wereld, van Amerika tot Australië, Qatar, Rusland, China. Maar de laatste jaren vind ik mijn eigen pad en mijn eigen stijl waar ik steeds minder concessies wil doen en minder in opdracht wil gaan werken.

Ik wil mijn beelden laten zien. Mensen nieuwsgierig en verwonderd laten raken door mijn wezens, waar ik het innerlijk laat zien van mensen.

Mijn ambitie nu is om vier van mijn sculpturen, een serie van mijn innerlijke creatures, ten toon te stellen. Het liefst in Rotterdam. Ze zijn ongeveer drie meter hoog per beeld en van beton. Ik zoek een plek en als iemand een gevoel of kennis heeft, waar mijn beelden een mooie plek zouden kunnen vinden, dan hoor ik dat graag van jullie. Dank je wel.

Marlies Leupen:

Marieke, je had zelfs nog tijd over! Aan jullie kort maar krachtig graag jullie reactie. Ik zie Els.

Els Huver:

Je had mij helemaal vanaf het begin tot het einde meegenomen. Ik zag de beelden voor me, gigantisch. Wat ik toch ... een paar dingen die ik heel goed vond ... die ik wil benoemen die ik niet zoveel eerder heb gehoord in de verhalen was dat je iets heel persoonlijks deelt eigenlijk in jouw verhaal, zonder dat je het zwaar maakt ofzo, maar er komt wel iets langs waar van iedereen weet: oké, hier is wel het een en ander gebeurd. En dat heeft jou ook geïnspireerd tot jouw kunst zonder dat je daar heel veel gewicht of emotie in legde bij het vertellen. Maar het was heel helder en het kwam over en het raakte. Ik ging helemaal mee. Ik vond het erg goed.

Marlies Leupen:

Dank je wel Els. Nog meer reactie na aanleiding van het verhaal van Marieke? Ik zie Evelien.

Evelien de Bruijn:

Ja ook ik was geraakt door de kwetsbaarheid van Marieke en ook herkende ik dat daar en dat vind ik mooi dat dat dan het ja, zo persoonlijk is. En ik vond het verhaal precies de goede lengte en heel duidelijk. En verder zou ik willen dat ik een plek voor je wist in Rotterdam, ik zit ook in Rotterdam. Ik weet het niet precies, maar in ieder geval succes ermee.

Marlies Leupen:

Ik kijk nog even verder rond of er op dit moment… Ja en ik ga naar Loek.

Loek van Walsen:

Hai, ik vond het een heel goed verhaal, erg duidelijk. Ik voelde mezelf ontzettend nieuwsgierig naar die wezens van je dan, die je dan aan het creëren was. Ik wilde eigenlijk meteen weten wat het was. Dat is wat ik wilde delen.

Marlies Leupen:

En wat het was en bedoel je dan van hoe het eruit ziet?

Loek van Walsen:

Ja hoe het eruit ziet. Ik wilde ze zien eigenlijk, dus dat vond ik heel goed. Mijn nieuwsgierigheid was er helemaal.

Marlies Leupen:

Marieke heeft ons wel al een clou gegeven: Het is groot ... 3 meter ... en we weten dat het van beton is. Maar ik ga niet verder praten, want Milou ga ik nu even het woord geven en daarna ga ik naar Sevilay.

Milou van Ham:

Nou eigenlijk ga ik niet in op de inhoud, maar ik vond je stem fantastisch Marieke. Dat was het. Heel fijn om naar te luisteren.

Marieke van der Meer:

Dank je wel

Marlies Leupen:

Dan ga ik naar Sevilay

Sevilay Maria:

Hey Marieke, ik maak zelf ook hele grote installaties en ik heb even jouw beelden opgezocht. En ik wil antwoord geven op je vraag. Ik zou bij Big Art eens kijken. Ik weet niet of je dat kent, dat is een fotofestival voor alleen maar grote kunstwerken. En bij de OBA in Amsterdam doen ze dit ook heel vaak. En de OBA zit in meerdere vestigingen door heel Nederland waardoor dus eigenlijk je werk zichtbaar wordt voor het grote publiek. Ik heb daar zelf ook geëxposeerd en via die weg kwam ik museaal terecht. Dus dat is een hele fijne ingang.

Marieke van der Meer:

Super gaaf. Dank je wel!

Marlies Leupen:

Precies. Dank. ik wil ook even…. Evelien jouw hand staat nog omhoog maar dat is van wat je net zei hè? Ja oké. Marieke ik wil tot slot ook graag nog reageren:

Grote complimenten voor je verhaal. Werkelijk waar fantastisch. En wat er fantastisch aan is, is net ook al benoemd, dat je heel persoonlijk bent. Jullie hebben allemaal gehoord van TED Talks, daar zijn boeken over vol geschreven wat een TED Talk tot een goede TED Talk maakt. Daar word altijd het advies gegeven: "Wees persoonlijk." Al die mensen die zo’n TED Talk geven worden getraind en die zeggen allemaal: "Nee maar ik wil niet zo persoonlijk zijn." Uiteindelijk gaan ze het wel doen en die mensen die dat ook echt persoonlijk doen, die TED Talks worden het best ontvangen. Dus je was heel persoonlijk, maar je was ook ... je had ook een heel goede regie ... dus we voelen allemaal, ik weet zeker dat meer mensen echt ook kippenvel van je verhaal hebben gekregen. Maar het wordt niet... uhm... we blijven naar je luisteren. Soms zijn verhalen zo indrukwekkend erg, dat mensen die zijstraat inslaan "wat is er nu precies gebeurd?" Maar we bleven toch bij het verhaal en dat kwam door jou regie over het geheel. Dus dat heb je ontzettend goed gedaan.

En in stap 4, we hadden het er straks bij Isolde over, van wat moet je wel of niet noemen. Jij koos ervoor om alleen maar werelddelen te noemen en daardoor was het meteen heel duidelijk: all over the world ben je aan het werk. Ik had nog een klein stemmetje ‘’ja was je dan toevallig daar omdat je met iemand meereist en heb je daar gewoon op een achterkamertje iets zitten doen.’’ Toen ik naderhand hoorde werken van 3 meter, dan zal het wel niet. Dus ik heb nog een piepklein aarzelingetje of ik nog even moet weten, je zei weer daarna: ik wil niet meer in opdracht werken of althans kritischer zijn op opdracht. Dus toen dacht ik ach nee ze is gewoon echt op opdracht, heeft ze daar dingen gedaan. Dat is het enige wat ik nog kan verzinnen. En over jouw eindvraag: ja, daar zouden we nog heel veel langer over kunnen doen. Mijn eerste associatie popte meteen op. Of je daar in het ziekenhuis Daniel de Hoed heet het volgens mij, ik weet het niet eens zeker, maar je hebt in elk groot ziekenhuis een kunstafdeling dus ik zou zeker ook nog contact opnemen met de curator van het ziekenhuis. Zij hebben altijd grote tentoonstellingen, ook expositie-mogelijkheden. Ik ken hem daar niet persoonlijk maar daar moest ik nog even aan denken.

Marieke van der Meer:

Dank je wel. Super bedankt!