Interview Het Momentum van audiovisueel kunstenaar LudoWic

Aflevering #1

Titel: Het Momentum van audiovisueel kunstenaar LudoWic

Sprekers: Thijs Lodewijk (audiovisueel kunstenaar)

Thijs Lodewijk:

Ik ben Thijs Lodewijk, ik ben 48 jaar en ik maak beeldend werk en elektronische muziek. En dat doe ik onder de naam LudoWic.

Ik ben ooit begonnen in mijn allereerste band met elektronische muziek al, waarin ik met een Groove box en een sampler in een eigen band probeerde een set voor elkaar te krijgen van een uur en optredens te doen. Ik was toen denk ik zestien of zeventien... zoiets.

Ik ben daarna naar het conservatorium gegaan, daar heb ik basgitaar gestudeerd en dat heb ik een aantal jaren gedaan. Ik heb ook bij heel veel artiesten gespeeld als basgitarist maar, ik ben uiteindelijk toch weer teruggekomen bij mijn eerste liefde, namelijk elektronische muziek. En dat is nu acht jaar geleden.

Ik heb de beeldende kant. Het hangt er ook een beetje van af of dat autonoom is of dat het in opdracht is. Maar mijn autonome werk, als je heel erg uitzoomt, het klinkt misschien heel abstract, maar dan gaat mijn werk vooral over de relatie tussen orde en chaos. Dat vind ik een interessant iets, waarbij, en dan niet zozeer chaos als alleen maar rommelig, maar chaos als het leven, de natuur, de emoties die daarbij horen. En het hele ordelijke, het rechte, het rasteren, het gestructureerde en hoe dat soms een relatie heeft en hoe dat soms in gevecht is met elkaar, dat vind ik nu interessant in muziek en in het beeldend werk. Ik kan ook, op basis van dat thema ook, instrumenten uitkiezen, die gemaakt zijn om iets heel ordelijks te doen, maar uiteindelijk doordat ze niet helemaal perfect zijn, dus door imperfectie zal ik maar zeggen, ook iets chaotisch hebben en die combinatie heb ik altijd al spannend gevonden. Heel abstract gezegd vind ik niks zo spannend als een menselijk getekende lijn die probeert heel strak een lijn te tekenen, maar dat lukt niet helemaal.

Dit is het kantoor van ons label, ons label heet WicRecordings. Dat run ik met mijn broer Joost Lodewijk. Hier brengen wij vooral mijn eigen muziek uit en releases van andere artiesten. Ik produceer soms ook voor anderen, hier hangt bijvoorbeeld Wende Snijders, ik heb haar laatste plaat mee geproduceerd en meegeschreven. Hier hangen mijn eigen platen, hier hangt bijvoorbeeld ook de OST release van Katana Zero, die Indie Gang die ook wij met het label hebben uitgebracht. En ik ben momenteel bezig met de laatste plaat van Lakshmi.

Ik heb een groeiende behoefte aan autonoom werk te maken. Ik heb gelukkig ook steeds meer de mogelijkheid om tijd in te ruimen om autonoom werk te ontwikkelen. Dat is bij mij eigenlijk een crossfade geweest in mijn leven waarin ik vooral heel erg in opdracht of als sessiemuzikant werkte of dat soort dingen deed. En op het moment dat dat wat succesvoller werd heb ik dat meteen gebruikt om ruimte te creëren, om met autonoom werk aan de gang te gaan en dat is nu.. begint nu zich ook.. ja, zo te ontwikkelen dat het werk in opdracht eigenlijk een steeds kleiner deel wordt. Ik vind het wel spannend want in principe vind ik autonoom werk maken, dan ben je toch kwetsbaarder, want dan stel je je echt bloot en dan zit heel je ziel en zaligheid daar in. Je zegt daarmee eigenlijk: 'Dit ben ik.' En dan, dan ben je natuurlijk kwetsbaarder. Als ik met iets begin, wat autonoom is, en ik begin daarmee, dan zijn er nog geen kaders, dus dan heb ik het risico dat ik een hele lange tijd, nou een beetje aan het ronddolen ben en denk: waar ga ik beginnen, waar ga ik naartoe? Totdat het me iets duidelijker wordt en ik begin kaders te krijgen en dan op een gegeven moment dan richt het zich en dan kom je tot een eindpunt. Maar dat proces is heel anders dan en veel intensiever dan iets in opdracht doen.

Het financiële aspect speelde zeker een rol. Kijk het is zo dat in opdracht iets maken heeft meteen een relatie met financiën. En autonoom werk, dan maak je iets waar eigenlijk nog geen, er is nog geen behoefte. Je creëert eigenlijk een behoefte waar je op een gegeven moment op den duur wel wellicht je geld mee kan verdienen maar dat weet je van tevoren nog niet.

Belangrijk sleutelmoment is wel geweest dat, ik maakte synthesizer video. Ik vond dat gewoon leuk om te doen, daar was helemaal geen behoefte aan, er werd helemaal niet naar gevraagd of ik dat wilde doen dat deed ik gewoon uit mezelf, vond ik leuk, ik maakt videootjes met synthesizers en je zag alleen mijn handen en dat postte ik op YouTube. En dat begon een beetje te groeien. En op een bepaald moment is er een Game Developer geweest uit Amerika die is op mijn je mijn YouTube-kanaal gekomen die heeft op basis daarvan mij gevraagd om muziek te maken voor zijn game, die hij aan het ontwikkelen was. En die game, dat is een ontzettende Indie Game hit geworden wereldwijd. En dus dat is een sleutelmoment geweest eigenlijk niet alleen maar omdat dat commercieel een succes werd, maar vooral omdat dat dat mij loonde in: als ik autonoom iets doe, die synthesizer video's.. ik zag dat als helemaal autonoom, ik doe dat omdat ik dat gewoon wil doen, dan loont dat dus uiteindelijk en heeft het mij deze opdracht opgeleverd. En dat had mij, ik had dit niet kunnen doen zonder die, zeg maar, autonome video's.

Er zijn twee sleutelpersonen in mijn leven, en dat is namelijk mijn broer en een van mijn allerbeste vrienden. En mijn broer die, alles wat ik nu met LudoWic doe dat trek ik samen op met mijn broer, die doet eigenlijk alle productie eromheen. En mijn manager is een van mijn beste vrienden en ja, waarom zijn dat eigenlijk sleutelfiguren? Omdat die mij continu op scherp houden, mij de juiste vragen stellen waardoor ik denk: moet ik dat nou wel doen of niet doen, moet ik linksaf of rechtsaf en ja, zij er ongelooflijk voor zorgen dat ik koers blijf varen en vooruit kom zeg maar. Dus ik zou het ook niet zonder die twee niet kunnen.

De uitvinding van de Trautonium is 1929, de echte oude versie van de Trautonium daar kan je eigenlijk niet meer aankomen, dat zijn museumstukken, maar ik heb uiteindelijk iemand gevonden in Duitsland die had nog de kennis, of die heeft de kennis om er eentje te bouwen. Daar heb ik contact mee had en ik heb hem gevraagd: wil je er eentje voor mij bouwen? Hij heeft eerst een kleine gebouwd, dat heet dan ook op z'n Duits het Volks Trautonium. Deze heb ik op heel veel platen gebruikt, dus die staat ook op plaat van, de laatste plaat van Sevdaliza van Lakshmi dus, van Wende Snijders, zelfs Navarone, die rockband. Deze heb ik heel veel gebruikt en naar aanleiding van dit heb ik hem weer gecontact en gevraagd: wil je voor mij de grotere variant bouwen? En dat heet Mixture Trautonium. Die heeft twee klavieren en die heeft een hele uitgebreide mogelijkheid om met een soort van boventonen ook veel meer harmonieën te spelen. Hier heb ik twee jaar op moeten wachten, hij heeft hier twee jaar aan gebouwd en ik heb hem nu sinds een aantal maanden in huis. Ik ben er veel aan het op oefenen en hiermee ben ik 1 van de 3 Trautonium spelers ter wereld. En mijn ambitie is eigenlijk, ik zie dit eigenlijk als het vergeten instrument, om dit instrument weer opnieuw onder de aandacht te brengen en ook te plaatsen in deze tijd.

Op het moment dat ik aan het creëren ben, dan ben ik niet bezig met ondernemen. Alleen uiteindelijk met de resultaten die daar uit voortkomen, vind ik het wel heel prettig om te ondernemen. Wat mij geholpen heeft in mijn zakelijke ontwikkeling is dat ik uiteindelijk toch wel in staat ben om goed in te schatten waar ik het eventueel zou kunnen plaatsen of waar ik eventueel ook mijn autonome dingen zou kunnen verkopen, of kan koppelen aan iets wat wel commercieel is. Dus dat kan bijvoorbeeld gewoon een installatie zijn die ik vanuit een soort autonome drang maak, maar daarna toch kijk: kan ik die koppelen aan een bedrijf? Ik denk dat daar wel een kwaliteit ligt.

Een voorbeeld is de samenwerking die ik heb gedaan met Heijmans, bouwbedrijf Heijmans, waarin ik de behoefte had om te kijken van: hoe klinkt gesonificeerde data? Dus data die uit gebouwen komt die je omzet in muziek, waardoor je eigenlijk in staat bent om naar een bouwwerk te luisteren, dat vond ik interessant om te onderzoeken. En uiteindelijk heb ik dat in samenwerking met bouwbedrijf Heijmans gedaan, die heel graag wilden laten zien aan de rest van de wereld dat zij ook data hebben en daar interessante dingen mee doen. En om dat op die manier te koppelen hadden zij een commerciële tool om hun data te laten zien en kon ik gewoon mijn ding toen zeg maar.

Ja, ik heb best veel uitdagingen. Ehm, nou mijn grootste uitdaging is eigenlijk dat ik probeer om mijn muziek en mijn beeldend werk dat dat uiteindelijk 1 ding wordt. Zowel in mijn hoofd als in de uitingen die ik doe en dat het daarmee ook voor mijn omgeving of voor de omgeving duidelijk is dat: dat komt uit één en dezelfde koker. Of uit één en dezelfde bron. Dat vind ik wel een uitdaging, dat is moeilijk want, de terreinen zijn zo verschillend. Ik denk, maar ik ben daar volop naar op zoek, ik denk dat de oplossing dan zit in de thema's waar ik echt in geïnteresseerd ben, namelijk dat thema bijvoorbeeld als orde en chaos, of het laten klinken of laten zien van stromingen, dat vind ik ook heel interessant, om dat altijd terug te laten komen. Of het nu muziek is of in beeldend werk, om dat thema altijd onderliggend mee te nemen.

Wat ik graag zou willen bereiken is, denk ik, voor mij persoonlijk heel simpel en dat is namelijk dat ik in staat ben om mooie dingen te maken.

De tip die ik zou willen geven is om niet al in een te vroeg stadium te denken aan: waar is behoefte aan? Maar om echt iets te maken wat je zelf graag wil en dan vervolgens pas kijken of je behoeften kan creëren daarmee.

En een andere tip die ik zou willen geven is, dat werkt in ieder geval voor mij heel erg, is: zoek het niet te ver weg. Dus ik ben wel bezig om mijn muziek en mijn beeldend werk overal te krijgen, om dat wel ver te zoeken, maar de mensen waar ik mee samenwerk die zoek ik juist heel dichtbij. En wat daarvoor zorgt is dat ik een cirkel heb van mensen die ik heel goed ken, die mij heel goed kennen, dus ik hoef daarmee niet veel uit te leggen. Het zorgt voor een hele veilige omgeving waarin je kan creëren. En dat zou ik iedereen gunnen. Als ik kijk waar ik nu sta ben ik tevreden met wat ik doe, maar dat betekent niet dat ik er al ben. Dus ik heb in die zin altijd ongeduld en onvrede met waar ik nu sta en de doelen die ik mezelf stel. Maar als ik heel even de rust neem en uitzoom en kijk: wat ben ik nu aan het doen? Ja dan ben ik tevreden.